Cafer Turaç’ın şiiri, birbirine bağlanan uzun ve yetkin dizeleriyle, Anadolu’nun farklı şehirlerinden süzülüp İstanbul’da denizine kavuşan derin bir nehirdir. Kuşağının diğer şairlerinden türkülere yaklaşan içten edasıyla ayrılan Turaç, bu topraklarda kadim zamanlarda olduğu gibi son kırk yılda da şiirin hayattan ayrı düşünülemeyeceğini gösterdi.

Gurbet, hasret ve hikmet burçlarının bir buluşma noktasıdır Sessiz Redifler. Yaşantıdan doğduğu için, neredeyse her dizenin şairin hayatında bir karşılığı mevcuttur, hakkı yaşayarak verilmiştir. Yer yer tahkiyeye yaklaşan anlatımcı bir tona bürünse de imgenin hep önde olduğu güçlü bir lirik şiirdir.

Seksenlerden bu yana tazeliğini daima koruyan damıtılmış, içten bir sesin fotoğrafıdır Sessiz Redifler. Uzun yıllar şiir ortamlarında görünür olmaması sebebiyle 80 Kuşağının yitik şairlerinden sanılan Cafer Turaç kolaya kaçılmamış, kelime kelime örülmüş her dem taze şiirleriyle yeniden okuyucu karşısında.

Bozkırda tek başına açan kırmızı bir gülü andırıyor onun şiiri. Dalgın bir kuğunun imlası kırık kalbi bu şiirlerde atıyor. Göbeğini kendi kesen, adını kendi vuran cesur bir şair o.