Çernişevski, politik ekonominin konusunun, Adam Smith ve yandaşlarının iddia ettikleri gibi zenginlik değil, insanın ya­şamsal gereksinimlerinin en üst düzeyde karşılanması oldu­ğunu belirtir: *İnsanın maddi refahı emekle üretilen nesnelere ve koşullara bağlı olduğuna göre, politik ekonomi bu maddi refahın bilimidir.*

Onun *emekçiler teorisi* genel olarak burjuva politik eko­nomisinin ve serfliğin eleştirisini, kapitalizmin analizini ve geleceğin sosyalist toplumunun ekonomik temellerinin araş­tırılmasını içerir. O zamana kadar yozlaşmış olan burjuva ekonomi düşüncesinin *doğal hukuk* ve *ekonomik özgür­lük* dogmalarının parlak eleştirisi de Çernişevski’ye aittir.

Çernişevski ilkesel olarak sosyal bilimlerin ve politik ekono­minin sınıfsal bir karakter taşıdığı sonucuna varmıştır. Serma­ye ve Emek adlı yapıtında, egemen iktisat teorisinin, toplum­sal gelişmenin her aşamasında sosyal ve ekonomik yaşamda egemen olan *sınıfın* çıkarlarını ifade ettiğini öne sürmüştür.

Çernişevski, Rusya’daki devrimci dönüşümün tahlilinde ger­çekçiliğini korumuş ve ülkedeki egemen sömürü biçiminin yansıması olan kölelik hukukunun tasfiyesinin olanaklı ol­duğunu vurgulamıştır. Tüm çabasını Rus köylülüğünün ay­dınlanmasına ve kitlesel hareketinin örgütlenmesine yönelten Çernişevski, Rusya’da kapitalizmin gelişimini bir gerileme saymamış ve Rus köylüsündeki komünist-sosyalist eğilimleri net olarak görmüştür.