Seni özlemenin günü yok
Bazen bir pazartesi sabahı ansızın düşüyorsun aklıma
Bazen perşembe günleri
Yorgun bir ikindi vakti, tüm gündendiler sırtını dönmüşken,
Sen beliriyorsun içimin günebakan yanlarına

Seni özlemenin günü yok
Bazen arife günüymüş gibi geliyor
Ertesi bayram kavuşmalarını hissediyorum
Cuma zannediyorum tüm günleri
Takvimler; bayramın birinci, ikinci, üçüncü, yirminci, sekseninci günü gibi oluyor

Seni özlemenin günü yok
Bazen pazar sabahları şiir olup kahvaltının yanında yerini alıyorsun
Bazen büsbütün kıskandırıyorsun şairleri
Kuytu bir köşeden izliyorum seni
Takvimlerde kayboluyorsun

Seni özlemenin günü yok,
Sıcak bir yaz günü,
Yanına tas konmuş hayrattan su içer gibi yudumluyorum kavuşmalarımızı
İskelede, eli boş dönmeyen balıkçı mutluluğu ile karşılıyorum
Takvimlerden hangi gün bilmiyorum
Günü yok seni özlemenin

Turnalara söyledim
Kırlangıçlara, yeni doğan bebeklere, leyleklere
Mevsim göç değil geldi hepsi
Tarih kavuşmaları gösteriyor ayrılıkları değil
Seni özlemenin günü yok, gitme şimdi.