SEN YAKTIN, BEN YANDIM!

Adlı şiir kitabı, aşkın ateşinde yanıp kavrulan bir ruhun derinliklerinden ilham alır. Şairin kaleminden dökülen mısralar, ayrılığın acısıyla dolu bir yolculuğa davet eder. Her şiir, yokluğun

köhneleştirdiği kentlerde üşüyen bir ruhun, hayallerini sobanın içine doldurup yakarak kendini avutma çabasını yansıtır. Aşkın zamanla soluğunu kesen bir eşref saatine dönüşmesi, şiirlerin ruhunda bir yara olarak kanar. Yazarın kalemi, yokluğunun sızısını kağıtlara aktarırken, suretinin aslının gözlerden gitmediğini ancak silginin böyle bir kabiliyete sahip olması dileğini dile getirir. Kitap, aşkın mağlup olmaya mecbur bir savaş olduğunu ve her bir mısranın, aşkın cehennemini yansıttığını gösterir. Okurlar, aşkın acımasız gerçekliğiyle yüzleşirken, kendi yansımalarını da bulabilirler. Aşkın ateşiyle yanmak, yalnızlığın karanlığını aydınlatır; `Sen Yaktın, Ben Yandım` kitabında, her dize bir aşkın hikayesini anlatan bir çağrı.