Genç adam, akşam vaktinde hamasetle Allah’ın dininin ve şeriatının yeryüzüne hâkim olmasına dair hayallerinden ve arzularından bahsetti… Şaşkınlıkla Müslümanların ne zaman Allah’ın onlar için murat ettiği konuma döneceklerini sorup durdu. Müslümanlar neden başkalarına tabi oluyor? Neden dinlerini dünyayla değiştiriyorlar? Düşmanları neden onlara galip geliyor? Neden…? Neden…? Neden…?

Anlamlı bir oturumda birçok soru sordu. Dinleyenlerin omuzlarına kocaman görevler ve sorumluluklar yükledi. Analiz, mukayese ve çıkarımlarda bulunarak ayrıntılara daldı…

Sonra sabah namazı vakti geldiğinde onu saflar arasında göremedim…

Onu bulana kadar aradım. Onu bulduğumda ise telaşla sordum: Neler oldu! Seni sabah namazlarında göremedim. Hayrolsun! Ardından utanma belirtisi olmadan açıkça bana şunları söyledi: “Beni mazur gör kardeşim. Allah bizi affetsin, benim “durumum” gerçekten zor. İşe çok erken gidiyorum ve akşam da geç yatıyorum. Allah affedicidir, merhametlidir!”

Bu sözler karşısında şaşkınlıkla kalakaldım! Kendi kendime sordum: Kendisi bu haldeyken nasıl oluyor da yeryüzüne hâkim olmayı isteyebiliyor!