Gül Özmetin şöyle diyor: "Kâğıt ve kalemle dostluğum çocukluğumda başladı ve sanırım ölene kadar bu dostluk hiç bitmeyecek...Hayatı şiir olan ve şiir gibi yaşayan biri, kendini en güzel şiirle anlatır;Ben hep susarımSustuklarım mısralarımla konuşur...Ben hep ağlarımGözyaşlarım harflerime sığınır...Mutlu zamanlarım da var elbetGülüşlerimi de satır aralarına saklarım...Benim adım ‘Şiir’Ben yazdıklarımda can bulurum...Yazdıklarıma ‘Can’ olurum..."