Yazıklarımı okumayacaksın umarım sevgili yazar, Şu ana kadar yazdığım şeyleri kimseye okutmadım.

Yoksa kağıda hep şehre olan nefretinizi mi döküyorsunuz?

Elbette. Kalbimde iki yoğun duygu var. Bir nefret, bir hüzün.
Şair bir insanın sermayesi hüzündür. Hüznüm giderse şairliğim gider. Ben onu içimde hep diri tutuyorum. Kağıda dökülen ise hep nefretim oluyor. Ve bilirsin şehre küs adamlar nefretlerini hep gizli tutarlar.