Umutsuzluğun içinde umudu aradık Zülal ile. Sabır çiçeğinin adım adım sunacağı güzellikleri bekledik. Dertsiz duanın soğukluğunu anladık ve bu zorlu serüvende şefkatin iyileştiren gücüne şahit olduk.
Bizim hayat öğretmenimizdi Zülal. Topluma da sabır, şükür ve imtihan kavramlarını idrak ettiren bir öğretmen oldu. On yedi yaşında olması, konuşamaması yahut yürüyememesi öğretmenliği için yetersiz bir sebep değildi. Duruşu, bakışı ve on yedi yıla sığdırdıkları ile o sonsuz dünyaya ışık sunan engin bir öğretmen oldu.