Türk edebiyatında Çehov tarzı hikâye denilince akla ilk gelen isimlerden biri şüphesiz Sait Faik Abasıyanık’tır. Onun hikâyelerinin başköşesine oturtulan karakterler; hiçbir olağanüstülük taşımayan, sıradan insanlardan ibarettir. Bunlar bazen bir balıkçı, esnaf ya da memur olurken bazense ipsiz sapsız bir külhanbeyidir.

Onun hikâyelerini okurken, satır satır aşinalık gösterdiğimiz bir dünyanın içinde buluruz kendimizi. Esere adını veren Sarnıç başta olmak üzere; Kalorifer ve Bahar, Beyaz Altın, Bir Karpuz Sergisi, Lohusa, Gaz Sobası, Plaj İnsanları gibi daha pek çok hikâye bu eserde yer almaktadır.

Abasıyanık’ın klasikleşmiş on altı hikâyesini barındıran Sarnıç, bize tanıdık gelen karakterleri ve yalın üslubuyla eşsiz bir okuma keyfi sunuyor.

Bu dünyada insan en güzel, en büyük, en bahtiyar olacak mahluktu. O hâlde, niçin sokakta çıplak çocuklar, aç gezenler, işsiz delikanlılar, titreşen köylüler, yalnız namazlarını ve torunlarını seven ihtiyarlar vardı?