zehirli başaklarla öğrendik kılıcımız denize karşı
martılar işte bu yüzden beyaz
yankısında kötülükle dolaşan kalbimizin yolculuğuna
değsem büyük bir havza çıkar şarkıtır beni
öteki ucum yeryüzünle aranda aheste çınar
bir tren alıp maviliğimi öyle yetişemeden şimdi
gözlerindir üstümü örten, şarkılar neyi anlatırsa anlatsın;
‘aşksa bitti, gülse hiç dermedik’
bir kez daha bu karanlık kapatmak için ellerimizi
en şahane cennet ölümdür yüzümün kıyımında