Bir gün yaşadıklarımın ardından sadece iki satır mektup yazmaktı amacım. Fakat ‘O’ öylesine bir şeydi ki… Benim için iki satır mektuba sığmayıp işte böyle bir kitap oldu. Aslında hayallerimizden biriydi bu kitap.
SANA HER GÜN AŞIK OLMAK
Fakat böyle zamanda, böyle bir durum için kurduğumuz bir hayal değildi. Bence yaşanmış özel olan her şey bir iki satıra sığdırılmamalı; hatırladığında hüzün vermeli, huzursuzluk vermeli. Güzellikler, güzel olduğu anlarda saklanıp, hiç yaşanmamış gibi unutulmamalı… 
Sesleri duyar gibiyim…
-    Bu dediklerini herkes yaşıyor!
Yani herkes unutuyor, yaşanmamış sayıyor, hep birileri bu sahnede rol alıyor… Diyorsunuz ki:
-    Yaşarken size özel olan,
-    Size mutluluk veren,
-    Yeri geldiğinde herkesten kıskandığınız,
-    İçinizi kıpır kıpır eden,
Sadece size ait, yaşama sevinci veren duyguyu…
       NEDEN HERKES GİBİ YAŞIYORSUNUZ?