…Kaymakam tüm görüşmeleri bitirdikten sonra odanın
kapısını örttü; ‘Türk İnsanının sevgisini, vefasını, ferasetini bir daha bana gösterdiğin için  şükürler olsun Tanrım.
Canım sağ olduğu müddetçe doğru yoldan, ayrılmayacağım. Ciğeri yanan, evlat acısıyla kavrulan Salih Amca ve Güllü Teyze gibi garibanlara hep yardım edeceğim, bu benim  İnsanlık  görevim.’  derken  o  da  ne!  Gözlerinden düşen iki damla yaş yanağından süzüldü…