en çok bize kızıyorumen çok banahayatın bileyi taşındabiten bıçak gibi kalıyoruzkavı ıslanmış kibritizateş veda ediyor kalbimizekör bir düğümükılıçla kesmiş diyorlar iskenderoysa bir düğüm bile değiliz ne de kılıçyazık ki içi ağrıyan bir kabukturbizden geriye kalan