Benim unvanım insandır,
Kaynağından akan bir nehir gibi.
Avuçlarımla içtiğim duru bir su gibi,
Kalbimde cevherim, özümü ararım.
 
Bazen dik bir yamaçtan,
Bazen düz bir tepeden,
El sallarım sahte dünyaya.
Geleni ağırlarım,
Gideni uğurlarım
 
Sormayın bana dünyaevi telaşlarımı 
Ömürler hiç oldu şıpır şıpır akarken alın terim.
Gövdem yaşlanırken, soyulurken kabuklarım,
Kalbim dayansa da baltalandı kollarım.
Yitip giden yıllara gençliğimmiş bedeli.