Saka kelimesi Türkçede (Yakut şivesinde) insan manasına gelir. Avista`da bu kelime Türk karşılığı olarak ve İranlılarca düşman sayılar Türkleri küçümseme maksadıyla eşkıya manasında kullanılmıştır. Ermeni müellifi Stephanos Asolik de: Türkistan bozkırları ki buna Sakastan denilir diyor. Z. V. Togan`a göre: İskitler Türk`tür; eski Şu Türklerine dayanırlar. Skit sözü, Cengiz`in dayandığı boylardan, Sakait adı gibi, Saka adına t çoğol ekinin gelmesiyle oluşur, diyor. Sakalara Asurlular Aşkuzai / Askuzai, İşkuza bazen Asagarta/ Sakarta/Zakarti/Zakruti/Zikirtu; Yahudiler Tevrat`ta Aşkenaz; Eski Yunanlılar Scythe (İskit), hükümdarlar boyuna Sokolot ve sonraları Sak/Saka; İranlılar Saka; Hintliler Sakya ve Çinliler de Su ve Se diyorlardı. Kaşgarlı Mahmud`un Divan-ı Lügati`t Türk adlı eserinde anıldığı gibi, Tanrı Dağları bölgesindeki Şu/Su sülelesi, M.Ö. 800`lü yıllardan beri Sakaların hükümdarlar sülelesi idi.

Fransızlar İskit kelimesini Scythes yazar, Sit okurlar. Almanlar Skythe yazar Sküt okurlar. Bu kelimeyi Araplar Skit olarak alıp, başına İ harfi getirmiş, İskit yapmışız. Tıptı istasyon gibi. Kelimenin en eski halini Herodot`ta Yunanca olarak görüyoruz:  Sküthai. Heredot İskitlere Sakai diyor. Bunu Fransızlar Saces yazar, Sas okurlar. Herodot, hepsinin birden adı Sokolot`tur, der. Hellenler onları Skuthai deyi adlandırır. Yunancada "Ü" harfi olmadığı için kelimenin aslının çoğul hali almış Suku olduğu, İskit Türklerinin aslında Saka, Soko diye bilinen Türkler olduğu anlaşılır.