Bu kitabı yazmaya başladığımda dünya coğrafyasının büyük bölümünde gri bulutlar hüküm sürüyordu. Aradan zaman geçti, ancak gökyüzünü pembe bulutların kapladığı söylenemez; hatta şahane olmayı iddia etmek çocukça bir oyun gibi gözükebilir…

Buna rağmen kitabın başlığından asla vazgeçmedim; çünkü *şahane olmak* için çevremizi saran olayların harikulade olmasını beklememiz gerekmez; aksine *şahane olmak* en kötü koşullarda bile sorunlara takılıp kalmak yerine somut çıkışlara yönelen deneyimler sunmaktadır.

Unutmayalım ki sorunların kaynağı çoğu zaman bizim dışımızda gelişen birtakım olaylardır; yine de bu olayları algılayan, yorumlayan ve çözen veya daha da zorlaştırarak içinden çıkılamaz hale getiren bizden başkası değildir.

*Şahane olmak* en berbat durumda bile başvurabileceğimiz ironik bir seçimdir. *Şahane olmak* o en berbat durum içindeki olası bir *aydınlık çıkışı* fark edebilmek için zihnimizi açık tutmaktır. En önemlisi, *şahane olmak* hayatı nasıl yaşamayı seçtiğimizi gösteren yaşama felsefesidir. Gökyüzünde pembe bulutların bir türlü hüküm süremediğini düşünürsek, sizce de *şahane olmayı* denemeye değmez mi?