Minnet Huda’ya evlet-i dünya fena bulur

Baki kalur sahife-i alemde adumuz (Baki)

Zülfüne kalsa perişan eylemezdi dilleri

Anı da tahrik eden bâd-ı sabadır n’eylesin (Nef’i)

Verip tezelül-i Mansur’u sak-ı Arş’a tamam

Huda Huda diyerek pay-ı dara dek gideriz (Naili)