Hazreti Ömer daha fazla ayakta duramadı, olduğu yere çöktü. Bir yanı mutlu diğer yanı ateşler içinde kavruluyordu. Kardeşi Zeyd’in bu hayatta en çok istediği şeye, şehadete kavuşması, içinde yanan ateşe su serpiyordu. Ellerini havaya kaldırdı, hiç durmadan dökülen göz yaşları içerisinde, “Allah rahmet eylesin. O, her iki güzele kavuşmada da beni geçti. Benden önce Müslüman oldu ve benden önce şehadete kavuştu!” dedi.