Af

Ellerini arkasına bağlamış kader
Zaman susacak zaman
Zaman susayacak zaman
Buğulu camın arkasında ki
zemheriyi göze almak mı
Nefsin hakkı istemesi
bu niyetle abesle iştigal
Bizde ağlayacak göz
Samimiyetini koruyan gözyaşı kalmadı
Tükendik, tükettik
Kurumaya devam ediyor dudaklarımız
Kifayetten yoksun
ama haddi aşmada hünerli
Hala kaçımız hangi sözümüze kefil
hangi sözümüzün arkasındayız
Küstahlığın cehaletin eseri olduğu aşikâr
Düşünceler ve yaşanılanlar arasındaki uçurum
Kaç insan daha barındırabilir bu sahtekâr
Bizde bizden geçecek irade yok
Bunu deneyecek cesaret hiç yok
Sen kaç yalnızlığına çocuk
Kaç mıcırlı bu yolun
götürdüğü yalnızlığa
Yalnızlık ağır mı ağır
ama mutsuz etmekten hafif