Fulya Codal denemelerinde hayatı sorguluyor. Kimi zaman hüzünlü bir kadının sesi gibi titretiyor kelimeleri. Gözlerinizi kapayıp düşünmenizi istiyor. Karamsarlığı ve hüznü yazarak yok etmeye çabalıyor. Bir yandan bizi mutlu kılan aşktan bahsederken, diğer taraftan yalnızlığın keskin bıçağıyla ruhumuza derin yaralar bırakıyor. Sahiplenemediğimiz hayatlarımıza anlam katan çalkantılarımızı yazıya döküyor. Bu hüzün gerçekten çok tanıdık.

Kitap sizi, çok derinlerde kaybettiğiniz o değerli oyuncağınızı aramaya çıkarıyor.