Ozan, negatif duyguların beyin üzerinde nasıl bir etki yarattığını görebiliyordu. İç içe geçmiş sinir ağlarının, geçmişten gelen hatıraların, sırları çözülememiş rüyaların beyni nasıl bir labirente dönüştürdüğüne tanıklık ediyordu.

Hayatta kalma içgüdüsüne dönüşen bu duygular yüzünden beyin artık düşünemiyor, karar veremiyor, iki şıklı bir sınavda seçime zorlanıyordu. Savaş ya da kaç!

Neyse ki yapay zekâ programı beklediklerinden daha hızlı öğreniyordu. Kodlamalar çok daha kısa sürüyor, hangi nöron ağının aktif hale geleceğini tahmin eden programın başarı oranı artıyordu.