Hayat rengârenktir herkesin nasibine bir renk düşer. Kiminin nasibine pembe, sarı, kırmızı düşerken kimine ise gri düşer. Gri güzel bir renktir evet ama bana göre karamsarlığın rengidir. Ne beyazsındır ne siyah. Karar verememişliğin, ortada kalmışlığın, hatta arafta kalmışlığın rengidir. Derler ki en kötü karar bile karar verememekten iyidir. Biz yine griyi sevelim ama o karamsarlık etkisini üstünden atarak sevelim. Kararlı olalım, karar verebilelim iyisiyle kötüsüyle. Bazı kararlar insanları mutluluğa götürürken bazıları ise mutsuzluğa götürebilir. İnsan yaşamadan bilemez değil mi? Hayatta tam bu değil midir zaten. İnişiyle çıkışıyla yaşamak. Aynı kalp atışı gibidir. EKG cihazında gösterilir ya kalp atışı iner çıkar. İşte o inişler çıkışlar insanın yaşadığının göstergesidir. Hayattaki inişlerimiz çıkışlarımızda yaşadığımızın, yaşanmışlığımızın, tecrübelerimizin göstergesidir. Hiçbir şey yaşamadan dümdüz bir hayat yaşadığınızı düşünsenize. Kalp atışını gösteren o çizgiler iniş çıkışını bırakıp dümdüz bir çizgi belirdiğini... Hayatının bitmişliğinin kanıtıdır.