Merdivenlerden inip bodruma girdik. Daha sonra kitapları doldurduğu kutuları taşıdı bodruma. Orada bir sürü kutu vardı. Bodrumun en arka tarafında da demir parmaklıklı ince uzun bir cam vardı. İçerisi badana edilmemiş, duvarlar yer yer küflenmiş, yer yer de örümcek ağlarıyla örülmüş vaziyetteydi. Tanıdık bir mekanı canlandırdı bana. Ve tanıdık rutubet kokusu karşılıyordu insanı merdivende, daha bodruma inmeden... İnsan burnunun bir süre sonra kokuya alıştığını duymuştum ama ben bu rutubet kokusuna ömrüm boyunca alışamadım. O koku olduğu her yerde onu rahatlıkla algıladım, her algılayışımda da bu kokunun hayatımda çok önemli bir yeri olduğunu bir daha kavradım. Bu sefer de bu bodrum katı benim için bir malikane olacaktı...