Aklımın sonsuz labirentleri,

Anlamla pekişen kelimeler.

Bir miktar zaman,

Ruha işleyen yağmur,

Bir tutam şiir,

Biraz rahatlamak.

Kendimi sakladığım yerler.

Tam burada, hareket etmiyor,

Kendi sessizliğimle buluşuyorum.

Her zaman bir gizem gerektiğini düşünüyorum.

Duygular ekliyor, kalp üzerinde,

Ruh üzerinde inşa etmeye çalışıyorum.

Duyuyor, görüyor, hatırlıyor,

Yazıyor ve anlamaya çalışıyorum.

Belki de hepsi bu kadar.

Belki de beni ben yapan her şey.

Hey oradaki!

Hâlâ hissedenler!

Gökyüzünü?

Okyanusu?

Ağaçları?

Yıldızları?

Karanlığı?

Güneş ışığını?

Haydi!

Kalemim size sesleniyor.