Klinik tip uygulamalari açisindan hekim adayinin en çok zorlandigi alan ruh sagligi ve hastaliklari alanidir. Hekim adayi, klinik egitimine baslamadan önce insan tibbi genelinde pek çok alana dair yayginligina ve derinligine yüklü bilgiler edinir. Aslolan insan bedeni ve islevleridir. Saglikli halin hastalikli hal ile kiyaslanabilmesi uygulamanin ön adimidir. Sonrasinda hekim adayindan varsayimsal ve çikarimsal düsünebilmesi istenir. Hasta ile karsilasma öncesindeki bu hazirlik evrensel nitelikli tip egitiminin özdeki temelini olusturur. Hekim adayi organlari zihninde görsellestirdigi zaman organ islevlerini ve diger organlarla iliskisini daha kolay ögrenir. Örnegin kalbi birbiri üzerine yerlesmis alt ve üst ikili odalardan olusan dört odali bir sistem olarak görsellestirirken mide çogu kez bir çaydanliga benzetilir. Peki, ruh sagligi ve hastaligi alaninda neyi ne ile benzestirmek gerekir? Soru neredeyse yanitsizdir. Bu nedenle ruh hekimligi tababetten dislanmak üzere "soyut" bulunur. Oysa dil, matematik, düsünme hep soyuttur. Anlamsiz ve aptallik dolu olan bu niteleme "Ne, ne ile benzestirilir?" sorusunun yanitlanma degeri tasimamasindan kaynaklanmaktadir. Hekim yetistirirken ilk anda onlari bu anlamsiz sorudan uzak tutmaya çalistim. Bunun en etkili yolu ise insan-insana baslayacak iliskinin nasil mesleki bir etkilesime dönüsebilecegini anlamak, ögrenmekten geçmektedir. Ancak bu noktadan sonra uygulama gerçeklesebilir. Mesleksel doyum ancak bu noktadan sonra bir gerçeklik tasir.Deneyimlerimden dogru ayaga kalkan bu klinik yol göstericinin her düzey meslektaslarim için katki saglayacagina inanmak istiyorum.