Günümüzde psikolojik terimler, tam anlamıyla hayatımızın merkezine oturmuş ve bizi ele geçirmiş durumda. 
Herkes, “anksiyete,” “öz farkındalık” ve “tükenmişlik sendromu” gibi kelimeleri günlük konuşmalarında şarkı sözü gibi çatır çutur harcarken, benim de bu işin doğrusunu öğrenmem gerekiyordu. 
Bu jargonla boğuşurken, kendimi çözümleme çabasıyla Maslow’un piramidinin önüne bir çadır kurdum. 
Eğer kendi yaşamımı bu piramit üzerinden çözümleyebilirsem, terimleri hayatımdaki durumları tanımlamak için kullanabilir; hatta belki de ruh eşimin kim olduğunu bulabilir, bize öğretilen mutlu sonların öznesine dönüşebilirdim…
Ruh eşim demişken, sanmayın ki bize monte etmeye çalıştıkları kaburga kemiğinin aşkını anlatıyorum veya sadece onu arıyorum. Hayır. Kendimi arıyorum. Sizi arıyorum. Yani en nihayetinde bizi. 
Unutmayın ki anlatılan biraz da sizin hikayeniz!