19. yüzyılın başlarında, Batı’da ortaya çıkan ve kısa zamanda tüm dünyayı etkileyen romantizm, bir ekol olmaktan çok belirli varlıkları, konu ve durumları algılama biçimidir. Romantizmi, açıklamak adına yapılan yorumların sayısı fazladır ancak akımın kapsadığı anlam alanının genişliği, içerik sınırlarını tayin etmede güçlük yaratmaktadır. Akımın içeriğinin belirlenmesi ve Türk şiirindeki ilk yansımalarının incelenmesi, sadece romantik dönemin değil sonrasındaki süreçlerin bilinmesi için de gerekli görülmektedir.
Romantizm ve Tanzimat Şiiri adlı bu çalışmada, romantizmin Batı’daki oluşumu ve gelişimi kısaca anlatılmakta; anlamı, ortaya çıktığı ülkelerdeki durumu hakkında bilgi verilerek Tanzimat döneminden önce Türk edebiyatında romantik bir algının ne derece var olduğu konusuna değinilmektedir.
Çalışmanın ana bölümünü oluşturan “Tanzimat Döneminde Romantik Algı” adlı kısımda, dönem hakkında genel bir açıklama yapılarak bireysel ve toplumsal olmak üzere iki ana kaynak etrafında biçimlenen romantizm, Tanzimat şiirinden örneklerle ifade edilmektedir. Akımdan etkilenen sanatçıların dil, biçim, ironi, lirizm gibi unsurlara yaklaşımı üzerinde de durulmaktadır. Böylece romantizmin toplumda uyandırdığı düşünceler ve sanat alanında bıraktığı izler bakımından öneminin büyüklüğü; romantikliğin aslında zihin ve duygularda sürekli bir etkinlik/etkileşim durumu olduğu ortaya konulmaktadır.