Endülüs’te fanatik hıristiyanlarca Kuran’ın yakıldığını duyan oyun kahramanına ‘‘Bu sadece üvertürdü, kitapların yakıldığı yerde sonunda insanlar da yakılır’’ dedirten Heine’nin son yayınlayabildiği Romansero bıcır bıcır bir dünya tasviridir. Şair Bimini’yi yayınlama fırsatı bulamamıştır. Heine’nin yapıtları Hitler Almanya’sında ilk yakılanlardandır.

Bu kitabı tecavüzcü, ‘‘beleşçi’’ basitliğin emek ve aydınlığa abandığı, Can Dündar, Erdem Gül, Sevan Nişanyan’ların, nice kürt-türk demokratının zindanlarda çürütüldüğü, kürtlerin kadim şehirlerinde topa tutulduğu, susamayan akademisyenlerin linç edildiği, hıristiyan ve yahudi düşmanlığının zirveye çıktığı, binlerce çaresizin ateşten kaçarken sularda boğulduğu günlerde bu insanlara atfediyoruz.

‘‘Bu can pazarında şiir de neymiş?’’ demeyin. Şiirin hakikisi ağıttır, feryat! Çağrı ve tesellidir. Prusya’da yüzlerce işçi Heine’nin şiirleriyle yakalandığı için zindanlarda çürütülmüştür. Egemenler şiirin hakikisinden korkarlar. Çünkü hakiki şiir hakikatlidir, riya bilmez.

Hakkanidir, riba’ bilmez. Suratına suratına gönlüne gönlüne gönlüne savrulur insanın. Hatırlatır, uyarır, kuvvet verir.

Heine sonsuzluğa karşı hiçliğin ironisidir. Despotun arsız sırıtışına karşı deli küfrüdür, kahkahadır. Hüzünle gülümsetir, deli deli güldürür.