Not: Kitabın arkasındaki karekodu okutarak youtube üzerinden de hikayeyi dinleyebilirsiniz.

Rojnivîska min a şîrîn,

Çavên Mîr Celadet Bedirxan û yên hevalên wî bel bûbûn. Hemû bi hev re ecêbmayî li min dinihêrtin. Celadet kovarê girt destê xwe û got:

– We bihîst? Êdî kî çi dibêje bila bibêje ez ê vê kovarê derxînim.

Piştre ji mal derket û çû li ser keviya bîrê rûnişt, ez jî çûm li rexê wî rûniştim. Bi şûn de li min vegeriya û got

– Xecê zarokên serdema ku tu jê hatî bi zimanê kurdî dipeyivin?