Pişîkek Seyranê hebû, navê wê Rindo bû. Rengê wê darçinî û sipî bû.
Dema ku birçî dibû, dihat ba Seyranê û dinawêt.                                                                                                         Seyran jî xwarinê dida wî.
Zikê wî têr dibû û bi kêfxweşî dilêyîst.
Rindo pir caran li ser nivînên Seyranê radiza. Carcaran jî Rindo ji xwe ra li cîhek bêdeng 
digerîya û li wir radiza.