Akâid ilmi, başlangıcından beri temel itikâdî meselelerle ilgilenmiştir. Bu muhteva, Türk edebiyatı tarihi içerisinde en çok dîvân edebiyatı metinlerinde işlenmiştir. İmanî esaslar, bazen manzumelerde bazen de müstakil olarak yazılmış eserlerde ele alınmıştır. Bu eserlerin bir kısmı tercüme, bir kısmı da telif mahiyetindeki eserlerdir. Tercüme edilmiş eserler içerisinde yeni bir tespit olarak bu çalışmada 18. asırda yaşadığı anlaşılan Reyyî Yûsuf Konevî’nin Akâ’idü’n-Nesefî’den tercüme etmiş olduğu Nûrü’l-hüdâ adlı eseri incelenmiştir. Eserden hareketle mütercim hakkında yeni bilgilere de ulaşılmıştır. İnceleme sırasında dinî/edebî bir tür olarak manzum akâidnâmeler hakkında kısaca bilgi verilmiş; ayrıca literatürde tespit edilmiş akâid-nâme özelliği taşıyan tercüme ve telif eserlerin bir listesi sunulmuştur. Bunların dışında Reyyî’nin manzum akâid-nâmesinin tespiti ile akâidnâmelere kaynaklık eden eserlere göre yapılan tasnifin güncellenmesi ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Daha önce yapılan çalışmalarda İmâm-ı A‘zam’ın el-Vasiyye ve Fıkh-ı Ekber’i, Ali b. Osman el-Ûşî’nin Emâlî Kasîdesi, Hızır Bey’in Kasîde-yi Nûniyye’si ve Molla Câmî’nin İ‘tikâd-nâme’si, akâid-nâmelere kaynaklık eden eserler olarak tespit edilmiştir. Bu çalışmayla akâid-nâmelerin esas aldıkları kaynak eserlere Nesefî’nin Akâ’idü’n-Nesefî’si ile Adudüddîn el-Îcî’nin el-Akâ’idü’l-Adudiyye adlı eseri de eklenmiştir