Bütün bu olan biteni anlatabilecek vaktim yoktu. Harf israfı yapmamalı aynı zamanda da anlamda tüm evreni kucaklamalıydım. İşim çok zordu. Yerel ve evrensel tüm şairleri ve hangi yaştaysam, yaşımın hep biraz üstünde yazarları okudum. Anlamaya çalışmaktan büyük keyif alıyordum. Sonra bir gün cesaretimi topladım. Oturdum şiir yazdım. Daha çocuk denilebilecek yaşta şiire dayadım sırtımı. Beden uzadı, zamanın aksine.  Felsefe serpiştirdim şiirime. Cevabı olmayan sorular sordum şiirle. Şiirle çıktım çileden, çektim çileyi şiirden. Uçurumun kenarından, şiir çevirdi her defasında beni. Uçurum uçtu gitti, ben şiirime asılı kaldım dalda. Aradım, bulamadım. Aramaktayım. Yol, şiirdi.  Ben, o yoldan hiç ayrılmadım…