"...Brako (kardeş), kimseyle pek konuşmaz. Geçtiği yerlerde hep kibrit çöpü çakar. Oturduğu yerde de kibrit yakar. Onu bulmak için kibrit çöplerini takibetmek yeterlidir. Kibrit çöpleri peşi sıra asker gibi dizilir, durur. Tıpkı samanyolu şeklinde uzar gider çöpler. Kibriti ilk önce açar, içinden birkaç çöp çıkarır, çöpü kibritin ateş alacak kısmına bazen yanlamasına, bazen diklemesine sürer. Ateş aldı mı havada sallar, sonra hızla yere atar. Çöplere basmaz, kimsenin basmasına da razı olmaz. Onlara sevgiyle bakar. Kibrit çakarken zevkinden dört köşedir.

Brako dilenmez, dilenciliği de sevmez. Kibritleri bitince bazılarına mertçe "Bana kibrit al!" der. Emir verir adeta. Bazıları eline milyonları. önüne dağ gibi kibritleri yıgsalar, dönüp onlara bakmaz, kaptığı gibi bilinmez yerlere atıverir. Kibrit çakmak onda bir sevda olmuştur..."