“Bir gün birinin kültürel topluluklar patolojisi ortaya koyma girişiminde bulunması beklenebilir” (Freud, Uygarlığın Huzursuzluğu, 1930)
Bu kitap psikanalizin kavram setini kültürel dinamikleri çözümlemek üzere kolektif boyuta genişleten Psikodiyalektik Kültürel Akıl Teorisi`nin varsayımlarını ve çalışma biçimini açıklamaktadır. Teori, kolektif psişik bir yapılanma ve bir makro-öznelik olarak ele aldığı kültürlerin oluşum ve gelişim süreçlerini, diyalektik fonksiyon temelinde insan içeriğinden soyutlayarak bilinç gelişiminin biçimsel mantığı haline getirilen psikanalizin kavram ve mekanizmalarıyla çözümlemeyi amaçlamaktadır. Bu yolla hem kültürün andaki yapısal nitelikleri kavranmakta hem de kültürel akılda etkin kolektif bilinçdışı dinamikler çözümlenebilmektedir. Bu bağlamda psikanalitik çözümleme birey-özne boyutundan kolektif-öznelik boyutuna taşınmış, “sosyal semptomlar” olarak kabul edilen problem nesnelerinin kolektif bilinç dışı bağıntılarını kavramayı sağlayacak bir teorik yaklaşım elde edilmiştir.
Psikanalizin kavram setini sosyal süreçlerle doğrudan ilişkilendirerek kültür-oluş düzenini kolektif bilinçdışı boyutla kavramayı amaçlayan bu teori, Freud’un psikanalizin geleceği için öngördüğü “kültürel topluluk patolojisi” projesinin gerçekleştirilmesidir.