Analizan`ın, `çatışmalarını sorunsallaştırmak` suretiyle verili varoluşsal gerçekliği`nden kalkarak- kendi hayat hikâyesi içinde yol alması, -`nesne ilişkileri`nin tarihsel uğrakları ve analistle ilişkideki yansıyışları ile yüzleşerek- şimdiki kendi(liği)ni/özne(l)liğini çözümleyip yeniden kurması anlamında, psikanaliz, `yaratıcı` bir `edimsellik`tir: `Özgürleşme`yi arkasına alan, `etik` ve `estetik` bir çaba. Bir başka deyişle, `kendi`ndeki `öteki`ni, ötekideki kendini, dolayısıyla, kendi ve ötekinin hemhal oluşundan mürekkep `hayat`ı anlama/anladığını dönüştürme kaygısıdır da.

Elinizdeki kitapta, Spinoza`ya ve onun `etik (`epistemolojik`)-teolojik/politik (`ontolojik`)` hatta seyreden felsefesine, anılan kaygı ve çabanın telkin ettiği `psikanalitik duyarlık`la bakmaya çalışılmıştır.