Policraticus, siyaset üzerine işlenmiş ilk ortaçağ tezidir. Onu etkileyici kılan şeylerin kurulu çarpık düzenine karşı bir başkaldırı ruhu taşımaktadır. Bunun kanıtı, yapıtın, John`a 1164`te muhtemeler sürgün yolunu açmış olmasıdır. İçeriği yönünden "Prenslerin Aynası" türüne ait görünse de, aslında içeriği ile bir prensi eğitmenin oldukça ilerisine geçmiştir. Siyasetten hukuka, prensten tirana, devletten uyruklarına, askerlerden papazlara, kutsal kitaptan, bilgeliğe olan geniş içerik bağlamı ile gününün avrupasında gerçekten yeni bir açılımdır.

İnsanlık, gerçekten kolayın yolundan gidip, kamusal çıkarın uğruna değil, özel çıkarları adına ` savaşanlara` , başka bir deyişle iktidar tapınıcılığı, güç yardakçılığı, kaftan ve etek öpücülüğü yapan, sormayan-sorgulamayan eziklere hiçbir şey borçlu değildir, yarın da olmayacaktır. John gibi, insanlığın büyük çocukları olmasaydı, doğruluğun bugünü de olmazdı.