Hepimiz ülkenin farklı yerlerinden gelmiştik. Tesadüf eseri Pınaristan’da buluşuverdik.
En çok da birbirimizi apartman toplantılarında tanıdık. Karşılaştığımızda selamlaştık. Kadınlar birbirlerine gidip gelmeye başladı. Komşu olduk. Arada küstük, barıştık, bazen de iki yabancı gibi kıyasıya tartıştık. Elimize bir Kat Mülkiyet Yasası verilmişti ve kendi kendimizi yönetmemiz isteniyordu ancak aradan 40 yıl geçtiği halde ona da bir türlü alışamadık!
Kimine göre en kötü kanun kanunsuzluktan iyiydi. Kimine göre de kendisi kanundan çok daha iyiydi!
Sonunda şunu anladık ki apartman yönetimleri de demokrasinin temel taşlarından biri. Buralarda ne kadar demokrasi varsa ülkede de o ölçüde demokrasi olabiliyor…