eski evimin oralarda 
bütün ağaçlar güneşe âşıktı 
her akşam durmadan anlatırlardı
karanlıkta oturur dinlerdim
ne muazzamdı aşkları
yaz meltemleri okşardı başımı,
tren raylarını, ağaçları 
hep beraber uyuklardık
onlar bana sorduğunda
var mı kalbinde bire diye
susardım
hemen anlarlardı
sen vardın