Akşam yemeğinden sonra kitap elinde bir koltuğa yerleşen Cerri’yi gören David rahat minderini bıraktı, koltuğun önündeki masaya sıçradı. Ayaklarını kuyruğuyla sararak Cerri’nin tam karşısına yattı. Yarı kapalı gözleriyle, onun gibi zavallı bir kedi uğruna hayatını tehlikeye koymaktan çekinmeyen gencin hiçbir hareketini kaçırmıyordu. Cerri’nin her baş kaldırışında David gözlerini açıyor, ikisi, anlayışlı bakışlarla birbirlerini süzüyorlardı. Aralarında sessiz bir anlaşma kurulmuş gibiydi.