“Türklerin at üstündeki dini macerası” olarak tanımladığımız Alevilik tarihi, Türklerin ilk Müslüman olduğu döneme kadar dayanmaktadır. İran`da Şah İsmail`in hüküm sürdüğü çok kısa bir dönem dışında genelde devletin resmi dini ideolojisiyle yaşadığı problemler yüzünden içe kapanık bir şekilde kendini muhafaza etmiştir. Bu içe kapanma, hem Alevilik öğretisini hem de Türklerin birçok örf, adet ve geleneğini bugünlere kadar saf bir şekilde taşımalarına yardımcı olmuştur.

Ancak son yarım asırdır, yoğun bir şehirleşmeyle beraber Alevilik ciddi anlamda geleneksel köklerinden uzaklaşarak kendini yeni oluşan şartlara adapte etmeye çalışmaktadır. Dede, talip bağlarının sekteye uğradığı ve dedelik kurumunun neredeyse son bulmaya yüz tuttuğu günümüz Aleviliğine ışık tutmak amacıyla yapılan bu çalışmada, Kahramanmaraş Pazarcık bölgesinde yaşayan Alevilerin kendi inançlarını, kültür ve geleneklerini nasıl tanımladıklarını, düğün, cenaze gibi törenleri nasıl icra ettiklerini, batıl inanç ve dualarını, siyasete bakışlarını, Sünni kesimle olan ilişkilerini kendi anlattıkları şekliyle aktarmaya, geleneksel Alevilikle günümüz Aleviliği arasındaki farklar tespit edilmeye çalışılmış ve Aleviliğin geleceği açısından önemli bulgular elde edilmiştir.

Türk dini hayatının bir zenginliği olan Aleviliğin geleneksel köklerini muhafaza etmesi Türk kültürünü de geleceğe taşıması anlamına geleceği için oldukça önemlidir.

Eser, aynı zamanda Aras`ın Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalında tamamladığı doktora tez çalışmasıdır. Sosyolojik bir alan çalışması olan eserin hazırlanması boyunca Elbistan Kantarma`dan Pazarcık bölgesinde bulunan birçok köy ziyaret edilerek Alevilik inancı kendi ağızlarından yazılmıştır.