Bu dünyadan bir kere çıkılıyor. Bir kere gelinip, sağlam kuleler arkasında olsak da bizi bulacak olan ölümle sonlanacak bu dünyadan bir kere çıkacağız. Bu meyanda hayata bakış açımızın nasıl olması gerektiğini iyice tefekkür etmeliyiz. Hep yarını düşünen ne bugünü ne yarını yaşayan, para kazanmak için sağlığını tehlikeye atan, kaybettiği sağlığı için para harcayanlar gibi olmamalıyız. Elden gitmeden zamanın kıymetini bilmeliyiz. Elden gidince nimetler hasretle ve keşkelerle arıyoruz geriye getiremeyeceklerimizi. 
Kıymetini bilmediklerimizin başında ne yazık ki zaman ve sağlık geliyor. 
Elden gelen bir şey olmayınca kaybedilenlerden dolayı özellikle de kaybedilen sağlık olunca ümitsizlik bataklığı olan yeise düşüyor insan. Ümidini diri tutan, istenmeyen yol arkadaşım dediği "parkinson" hastalığının yaşamına getirdiği tüm olumsuzluklara rağmen Mikail KOÇAK’ın ümitle süslediği örnek hayat mücadelesini kendisinin isteği üzerine kaleme aldık. 
Kıymık gibi dokunulduğu zaman acıtan modern yalanlar üretenlerin, kendilerini dünyanın elitleri gören her yönüyle insanlığı ifsat edenlerin artık deşifre edilme vakti geldi de geçiyor.
Modern adı altında dayatılan tıbbın ve şark tıbbının dehlizlerinde ümitlerini diri tutmaya çalışan Mikail KOÇAK’ın hayat hikayesini yazmamızın sebebi daha doğrusu hayat hikayesinin yazılmasını istemesinin sebebi, umut tacirlerinin oyunlarını bozmak ve umudu yoldaş edinmektir.