Bütün bunlara rağmen ne korkusu, ne pişmanlığı, ne utancı, ne de kendine acıması vardı. 
Durumuyla yüzleşti ve kendisi için bir felsefe yarattı. Dilenci olmanın kendi hatası olmadığını söyledi ve bu konuda herhangi bir vicdan azabı duymayı ya da onu rahatsız etmesine izin vermeyi reddetti. Toplumun düşmanıydı ve iyi bir fırsat görürse suç işlemeye oldukça hazırdı. Prensipte tutumlu olmayı reddetti. Yaz aylarında kadınları umursamadığı için fazla kazancını içkiye harcayarak hiçbir şey biriktirmedi. Kış geldiğinde parasız kalırsa eğer, toplum ona bakmalıydı.