Kıbrıs Türk kültür ve edebiyatı üzerine eğilirken, belirgin olarak Ada’nın özgüllüğünden de kaynaklanan ama, bunu hiç de edebiyat dışı sayamayacağımız politik olanın belirleyiciliğini görürüz. Bu politika, milliyetçi bir eksende, çoğu zaman sanatsal yaratıcılığın izlerinin zayıf olduğu ve zaman zaman ‘yorgun’ ve ‘pelesenk’ bir dile dönüşen hamaset biçiminde kendini yansıtır.

Toplumlar gibi, edebiyatların da bir gelişme ve yetkinleşme süreçleri vardır ve ‘duygu’ dediğimiz insana mahsus bu yeti, karşılığını hangi üslup ve sözcüklerde buluyorsa, oradan beslenebilmektedir. Toplumun, bir kesiminin, en azından ona gereksinme duyan kesiminin bir biçimde hamaset de olsa bu duyguya doyması gerekmektedir. Çünkü biz estetik ve sanatsal zevkleri tepeden ve dayatmacı bir biçimde toplumlara özellikle de edebiyat geleneğine dahil edemeyiz. Dil birikimi gibi, estetik ve sanatsal birikim de dolarak ve doyarak zenginleşmektedir.

Bu çalışma Kıbrıs Türk toplumunun farklı eğilimdeki romancı, şair ve kültür insanlarını temel alan, yoğun olarak da edebiyat eksenli metinlerden oluşmaktadır.