Barkın’a 2 yaşındayken atipik otizm teşhisi kondu. O gün hayatımın en kötü günüydü. Hiç bilmediğim bir hastalıkla karşı karşıya kalmıştım. Ne yapacağımı, nasıl davranacağımı, nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyordum. Adeta kendimi sudan çıkmış balık gibi hissediyordum. Zorlu bir süreç bizi bekliyordu; hissediyordum. Çok düşündüm ve yaşadıklarımı yazmaya karar verdim.
Ben ve eşim süreç boyunca çok araştırma yaptık. Fakat yüz yüze konuşacağımız deneyimlerinden faydalanacağım bir anne ile karşılaşmadım. Karşılaştığım kişiler sürece boyun eğmiş, sadece çocuğunu eğitime getiren ve onun haricinde herhangi bir çaba göstermeyen kişilerdi. Bu davranış bana oldukça tersti. Benim de çabalamam, bir şeyler yapmam gerekiyordu. İşte bu yüzden bu kitabı yazmaya karar verdim. Bir anneye yol gösterebilirsem faydam olursa işte o zaman bu kitap amacına ulaşmış olacak.