Şarapnel Gibi

Ateşle yoğurdular hüznü
Ne kadar kuş varsa gitti
Denizler kadar sessizlikle şimdi
Yüreğimizde kalan mavi sonsuzluk

Kadın vitrinlere uzatılan çiçek
Bir şarapnel gibi özgürlük
Dört yanımıza kocaman düşecek
Çağdaş armonilerle
Süzülüp duran damarlarda
İlim adamlarının düşü

Ey kapımı vuran haberci
Kabul değil haberlerin
Bir ceza var ki yakıp yıkan
Mektuplarında ey postacı

Artık
Rüyalar satın alamam
Sokaklar gülümsemez ben geçerken
Ne facialar ne belalar dağıtırım
Eski takvimlerin sararmış yapraklarından
Ninniler söylesin çocuklara