İnsan duygularını melodik bir biçimde ifade etme ve yönlendirme sanatı olan müzik, kendi içerisinde oluşturduğu çeşitli ana unsurlar ve ögeler bağlamında bir diğer sanat dalı edebiyat ile benzer bir organik yapıya sahiptir. Edebiyatın malzemesi dil iken, yazarın duyguları ve düşünceleri hedef kitleye sözlü ya da harfler aracılığıyla yazılı yollarla aktarılabilir. Diğer yandan ana unsurları ses ve ritim olan müziğin dinleyici kitlesi ile iletişim kurduğu araç ise notalardır. İki sanat türünü olay örgüleri, temaları ve imgeleri açısından ortak noktada buluşturan temel etken, gerçek yaşamdır. Buradan hareketle, müzik ile edebiyatın aynı kaynaktan beslenmeleri nedeniyle esasen etkileşim içinde olduklarını söylemek mümkündür. Her ne kadar iki sanat da farklı araçlarla, farklı biçimlerde ve dinleyicinin ya da okuyucunun üzerinde farklı yollarla etki bıraksa da türsel yolculuklarında iç içe olarak gelişim gösterirler. Bu bağlamda ortaya çıktıkları zamanlarda müzik ve edebiyat arasında güçlü bir ilişkinin kurulduğu gözlemlenir ancak ilerleyen süreçte söz konusu dallar, kendi dillerini oluştururlar. Fakat yine de birbirlerini etkilemeyi daima sürdürürler. Nitekim dünya müzik tarihine adını altın harflerle yazdıran pek çok besteci, elde ettikleri başarıların dayanağını edebi eserlerden alırlar.