Muhabbet aşısını vurdum kalbime, zamanın ışığından açmak istedim. Güneş gibi parlak olur sevgi, saygı aynası hoşgörü, mütevazı hak dünyanın kalesi bir rüya gibi gelip geçtim, hani neredeyim. Eşimi, dostumu çok sevmiştim... Gurbet ele düştüm 1971`de, ne hayaller kurmuştum, gurbet eli seçtim.  Almanya`yı yol eyledim yabancı dili zor öğrendim. Gençliğim geçti, gitti. Yıllar geçti üstünden 2009`da geldim. Bir yel vurdu uçurdu işte Ordu`ya düştüm. Ordu Benim Vatanım, Perşembe ana kucağım. Gerçekler Unutulmaz, Vatan`dan ayrılınmaz.  Gurbet  el hayal oldu rüzgâr geldi beni savurdu Perşembe’min ortasına koydu. Her zaman doğduğumuz toprağımızı özleriz çünkü onunla yoğrulmuşuz. Hayat böyle, tutmuş bülbül gibi sakindir. Ben sessizce çalışıyorum, boş durmuyorum. Okurlarıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.