Kaç sabah denk geldi gülüşlerimiz? Kaç durakta bekledin gelişimi, gözlerin ışıldayarak?

Neyse... Seni sorularla boğmayacağım. Hatta bensiz bir umuda tamamen hür kahkahaların. Ben yine kendimi kandırmaktan unuttuğum yaşamımı, yine senin sevdiğin çiçekleri büyütmeye başlayarak tazeliyorum. Diyemem sana hayatımı mahvettin, haksızlık edemem. Ne de olsa gözüme sokmuştun; olmasam da olduğunu. Ben yüreğimde durduğun gibi yanımda durmanı isterken, sense yanımda durmayıp gitmeyi yeğledin.

Kabullenemedim sensizliği, bu da benim çaresizliğim.