Oliver’i aralarına alan iki hırsız binadan çıktılar. Hava müthiş soğuk, çevre ise kapkaranlıktı. Köprünün üzerinden yürüyerek, daha önce görmüş oldukları ışıklara doğru yöneldiler.

Sikes: “Dosdoğru devam edeceğiz ,” diye fısıldadı. “Bu gece ortalıkta bizi görecek kimseler yok.”

Biraz da soğuğun etkisiyle hızlı hızlı yürüyerek kasabanın içinden geçtiler. Aşağı yukarı çeyrek mil kadar yol aldıktan sonra, duvarlarla çevrilmiş bir evin önünde durdular. Toby Cracket hiç vakit kaybetmeden duvarın üstüne tırmandı.

“Şimdi çocuğu ver,” dedi “Sen yukarı kaldır ben tutarım.”