Bugün Şiî-Sünnî ilişkilerinde bir gerilim hâkimdir. İslam dünyasında en çok müntesibi bulunan iki mezhep arasındaki sosyo-politik ilişkiler, yalnızca mensuplarının değil, bütün İslam’ın kaderini etkileyebilecek bir mahiyet arz etmektedir. Bu gerilimin arka planında güncel siyasî tartışmaların bulunduğunda kuşku yoksa da hiç kuşkusuz daha köklerinde karşılıklı algı problemleri yatmaktadır. Bu yüzden iki mezhep arasındaki ihtilafları körükleyen olumsuz algının tarihsel köklerini tespit etmek, Müslümanların birbirlerine bakışlarındaki sorunlu bakış açılarını ortaya koymak ve böylece atalarından miras aldıkları paradigmalarla hesaplaşmalarını sağlamak, sadece akademik bir merak değil, aynı zamanda toplumsal bir görev teşkil etmektedir.

Elimizdeki eser, söz konusu bakış açısının ortaya çıkardığı bir doktora tezidir. İslam Mezhepleri Tarihi’nin en velüt geleneklerinden birisi olan Eşʻarî geleneğin Şiîlik algısının mahiyetini, tarihsel köklerini ve sorunlu yönlerini tespit etmeye odaklanmaktadır. Çünkü bu gelenek, bugün dahi mezhepler üzerine yapılan araştırmaların en temel referans kaynakları arasında yer almakta ve çok sayda insanın mezheplere bakışının genel çerçevesini belirlemeye devam etmektedir.